چگونگی اجرا چالکود (کانال کود) در باغات پسته

نوامبر 25, 2020

فهرست آموزش

چالکود

روش چالکود نوع خاصی از جایگزینی موضعی کودها می باشد. در این روش نزدیک ریشه درختان چاله هایی با قطر دهانه و عمق ۶۰-۵۰ سانتی متر حفر شده، سپس با مخلوط کودهای آلی و شیمیایی پر می شود. محاسن این روش به شرح ذیل می باشد :

قدرت تثبیت کنندگی ماده آلی که چاله توسط آن پر می شود برای اکثر کودهای شیمیایی بسیار کمتر از خاک می باشد. بنابراین کودهای شیمیایی اضافه شده، بیشتر برای گیاه قابل جذب می باشد. مثال مشخص در این مورد آهن می باشد. کود سولفات آهن در خاک رسوب می کند و آهن تا حد زیادی برای گیاه غیر قابل جذب می شود. اما در مجاورت ماده آلی واکنش ها به گونه دیگری است و گیاه بهتر از آهن بهره مند می گردد.

-در برخی از باغها نفوذپذیری خاک محدود می باشد و آب به خوبی در خاک نفوذ نمی کند. چاله های پر شده با مواد آلی، مکان های فاقد آهک و مناسبی برای ریشه ها می باشد. از آنجا که عناصر کم مصرف به مقدار کمی مورد نیاز گیاه می باشد، همین حجم محدود اما مناسب از نظر شرایط جذب عناصر کم مصرف در بسیاری از موارد می تواند مشکل یک درخت را حل کند.

-سنگینی بافت خاک مشکل دیگری در برخی باغ ها می باشد. چنین خاکهایی پس از آبیاری مدت زمان طولانی تهویه ضعیفی داشته و فاقد اکسیژن کافی برای ریشه ها می باشند. از طرف دیگر غلظت دی اکسید کربن نیز افزایش یافته و در حضور آهک، بی کربنات پدید می آید. کمی اکسیژن و زیادی دی اکسید کربن و بی کربنات به شدت به ریشه ها صدمه رسانیده و جذب عناصر غذایی را مختل می کند. در صورت استفاده از روش چالکود ، در چاله ها تهویه مناسب به سرعت برقرار شده و ریشه گیاه پناهگاه مناسبی برای رشد پیدا می کند.

چگونگی اجرای روش کانال کود در باغات پسته

١- ابتدا کانالهایی به عمق ۱۲۰ سانتی متر و عرض ۱۰۰ سانتی متر باطول دلخواه حفر می شود.

۲-کف کانال ها شاخه های خشکیده درختان، کلش گندم و جو، علف های هرز و ضایعات مزرعه ریخته می شود (شکل ۷-۱۴ و ۷-۱۵).

3-200 کیلوگرم در هکتار اوره روی ضایعات آلی کف کانال پاشیده می شود. زیرا همانطور که می دانیم میکروارگانیسم های خاک جهت تجزیه کاه و کلش و تبدیل آن به مواد آلی به ازت نیازمند هستند. البته چون بعد از ریختن خاک روی توده، شرایط بی هوازی ایجاد می شود و تجزیه مواد آلی بسیار کند صورت می گیرد، بهتر است از کمپوست آماده شده از ضایعات آلی در کف کانال ها استفاده شود (شکل ۷-۱۶).

۴- کود حیوانی به میزان ۱۰۰ تا ۱۵۰ تن در هکتار مصرف گردد که می تواند درصد ماده آلی را افزایش دهد. به ازای هر ۱۰ تن کود حیوانی، معادل ۶۰۰ الی ۱۰۰۰ کیلوگرم در هر سال هوموس بدست می آید . سپس مخلوطی از کودهای ماکرو، شامل: ۳۰۰ کیلوگرم کود فسفاته، ۶۰۰ کیلوگرم کود پتاسه همراه با ۴۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلوگرم گوگردکشاورزی در هر هکتار مصرف می شود . البته بهتر است مصرف این کودها بر اساس آزمون خاک باشد، چراکه ممکن است خاکی اصلانیاز به کودهای فسفره با پتاسیمی نداشته باشد (شکل های ۷-۱۷، ۷-۱۸ و

۱۹ – ۷ ) برای برآورد دقیق انواع کودهای شیمیایی، لازم است خاک محل احداث باغ حداقل تا عمق ۸۰ سانتی متری تجزیه شود و کودهای مورد نیاز برای یک دوره حداقل ۳ تا ۵ ساله محاسبه گردد. در نهایت بر روی کانال پر شده ، نهر کم عمقی زده می شود و آبیاری ثقلی به صورت غرقابی انجام می گیرد(شکل های ۷-۲۰، ۷-۲۱ و ۷-۲۲). در نهایت بعد از نشست زمین و پرکردن جوی های نشست کرده با خاک کنار کانال، زمین تسطیح کامل و اساسی شده و چاله های نهال ها حفر می گردد (شكل ۷-۲۳). در سال های بعد افزودن کودهای شیمیایی متحرک و غیر متحرک به صورت شیارکرد با توجه به عمق نفوذ ریشه ها صورت می گیرد. در باغاتی که عمق نفوذ ریشه ها حدود ۸۰ سانتی متر می باشد، کوددهی باشیا رکود در عمق ۴۰ – ۳۰ سانتی متری صحیح به نظر نمی رسد. در مورد کودهای از ته بهتر است کلا به صورت سرک مصرف گردد.

در صورتی که آبیاری تحت فشار باشد و چاله ها در زیر قطره چکان حفر شوند، امکان مصرف کلیه کردها در سیستم وجود دارد، مشروط بر اینکه از نظر گرفتگی قطره چکانها مشکل ایجاد نشود و یا اینگونه مشکلات به طریقی برطرف شود.

در صورتی که کمبود آهن خیلی شدید باشد افزودن محلول اسید سولفوریک به داخل سیستم آبیاری نیز مفید می باشد. در این حالت یک لیتر اسید سولفوریک غلیظ را با ۳۰۰۰ لیتر آب مصرفی مخلوط و در سیستم آبیاری مصرف می کنند. (کار با اسید غلیظ خطرناک بوده و بایستی تحت نظر کارشناس صورت گیرد).